Во Германија оценките се движат од 1 до 5 или 6, а 1 означува највисока оценка, додека 5 или 6 се најниски.
Во ФРАНЦИЈА ВО одделенската настава постои описно оценување, додека пак во предметната настава оценувањето е со поени (од 10 до 20). Оценувањето се внесува во специјални електронски книшки.
ВО ФИНСКА Учениците кои полагаат стандардизирани тестови главно учат за да го положат тестот, а наставниците ги учат само за да положат. Сите деца во Финска се оценуваат врз индивидуална основа и систем за оценување на наставниците. Следењето на напредокот го врши тамошното Министерство за образование.
Софија Стојанова
Оценката е можност за докажување на знаењето и е чест поим што го користиме за да оцениме колку успешно некое лице или систем може да ги докаже своите знаења или вештини. Сепак, постојат дилеми околу тоа дали оваа оценка треба да биде само бројка или пак, треба да вклучува и други фактори.
Еден пристап, го вклучува целокупното мерење на резултатите и способноста на еден поединец или систем. На пример, бројките во вид на оценки и резултати од тестови често се користат за да се измери знаењето или перформансата. Ова може да биде корисно за брзо и ефикасно споредување на различни ентитети.
Сепак, некои аргументираат и докажуваат дека таа фокусираност на бројките не го зема во предвид контекстот и знаењето. Знаењето, особено кога станува збор за креативни области или области во кои ние самите се докажуваме, не треба да се ограничува само на тестирање и оцени. Индивидуалната креативност, способностите за решавање на проблеми и способноста за примена на знаењето во реални ситуации се аспекти кои не толку лесно, но понекогаш и невозможно е да се измерат со бројки. Така, различните стандарди и методи можат да се користат за да се добие целосна слика за можноста на едно лице или систем да ги докаже своите знаења. Комбинирањето на не прекинатиот извор аспекти може да обезбеди подобрени резултати и подобра оценка за вистинската способност. Неопходно е да се биде отворен кон различни начини за докажување на знаењето, бидејќи бројките сами не можат да го опфатат целиот спектар на потенцијал.
Ангел Аевски
Оценката во образованието претставува двостран меч. Од една страна, таа ја мери и документира индивидуалната способност и разбирање на учениците, а од друга, се појавува како исклучително објективно средство за вреднување, трансформирајќи го учењето во бројка. Пресекот меѓу овие димензии претставува сложен педагошки предизвик, заснован на усогласување помеѓу квантитет и квалитет во образовниот систем.
Во многу случаи, оценката станува средство за докажување на знаењето. Таа ги измерува интелектуалните способности, критичкото размислување и способностите за анализа кај учениците. Оценката на наставниците им овозможува да го преценат напредокот на учениците и да им обезбедат објективна повратна информација. Потврдувањето на успехот преку оценката станува индикатор за стручност и знаење, што во многу случаи служи како мотиватор за подобрување и усовршување.Сепак, оценката не би требало да се сведува само на бројка. Кога се поставуваат исклучителни очекувања на оценката како мерило за успехот, може да се загуби фокусот на вистинската смисла на образованието.
Образовниот систем треба да го поддржува и почитува вкупното учење и развој на учениците. Постојаното претставување на знаењето со помош на оценки треба да биде соочено со други методи на оценување како што се задачи и проекти. Ова ќе креира концепција за целосно учење, каде учениците не само што ќе добиваат добри оценки, туку и ќе го развиваат критичкото мислење и способностите за искористување на знаењето во различни контексти.
Современиот образователен систем треба да се стреми кон трансформација на оценката од едноставно мерило во стимулатор за учење и развој. Оценката би требало да биде софистициран алат, кој ќе го поттикне интересот за учење, а не само потврда за успех. Имајќи го предвид ова, образованието ќе стане вистинска можност за докажување на знаењето, со поширок и значаен фокус отколку само една бројка.
Comments