ЈОВАН ГРОЗДАНОВ
Публиката не е само во театарот, таа постои и надвор од него.
Овие две реченици сигурно ве изненадија на прв поглед. Публиката се луѓе што се наоѓаат во театар, тие имаат свои седишта и ја гледаат претставата изведена на сцената. Па, ние овде се согласуваме. И јас мислам дека публиката се луѓе што гледаат претстава, но не се согласуваме во тоа каде е театарот.
Театарот е вашиот дом, театарот е улицата низ којашто минувате, театарот се училишните ходници, театарот е училиштето. Театарот е нашиот живот. Нашиот живот-најголемата претстава изведена во историјата на човештвото, јас и ти, главните ликови изведени од страна на актери на коишто им нема рамен. Луѓето околу нас – публика. Секој наш потег, секоја наша насмевка, секој наш збор се наменети за оваа публика. Ние сме совршен изведувач.
„Ако би го облекол ова би изгледал ваков, да го кажам тоа ќе сум таков, не нема да кажам што мислам, што ако не се согласуваат со мене!?” Ова е внатрешниот дијалог што ние го водиме со самите себе, што ни ги поставува темелите за зграда на неавтентичност врз семињата што би пораснале во цвеќиња на реалност, цвеќиња на автентичност.
И повеќето од нас не само што ги создаваат овие згради, ние живееме во нив, и целиот наш живот се жалиме од дефекти со структурата, ни пречи нешто во станот, но продолжуваме да живееме во него, и да ја плаќаме киријата не со пари, туку со нешто многу поскапоцено, нашата реална, искрена експресија на сопствениот идентитет.
Оној кој во реалност сме е спуштен и исфрлен, додека ликот е ставен во преден поглед. Ликот, оној којшто изведува за публика, оној што сака да е прифатен од луѓе коишто реалната личност не ги ни почитува, ги одредува одлуките во нашиот живот.
А сега да ве прашам, дали нашиот живот припаѓа на публиката? НЕ!
Нашиот живот ни припаѓа само на нас, секој од нас треба да се откаже од улогата зададена од некој друг, и да си ја претставуваме верзијата од нас којашто ние ја сакаме.
И за крај ќе ве оставам со цитат од Марко Аурелиј: „Се разбира дека тој не се обsира на фалбите од ваквите луѓе, кои не се задоволни дури ниту од самите себе.“